سلام عليكم .. جالى حالة قرف من الافلام ومكنتش حابب اضيع وقتى فى مشاهدة اى افلام مصرية جديدة موش كوميدىبالصدفة لقيت فيلم الفرح واتفرجت عليه وكمان عجبنى
من خلال مشاهدتى للفيلم وبغض النظر اساسا من ان صناعة السينما كلها حلال ولا حرام ولا ليها لازمة او ملهاش او ان اللى بيقدمه الناس دول فن او لا انا هركز على نقطة واحدة وهى ضمير المخرج والمؤلف
اللى عايز اقوله ان الفرق هنا بين مخرج ومؤلف محترم ومخرج ومؤلف معندوهمش دم ولاحياء وما اكثرهم
مثلا خالد يوسف اللى بيحسسنى ان مصر خلاص عليه العوض فيها وان خلاص مافيش خير فى الناس وان كل الصفات الحقيرة فى كل مكان وخالق جو هو حابب يتصف به وهو ان يكون مخرج له طابع خاص وشاذ وفكره ده للأسف مبيتغيرش حتى لو المؤلف اتغير يعنى مصر خلاص مافيهاش الا الشخصيات اللى هو بيقدمها مع يقيقنى بان معظم المصريين لسه زى الفل وكمان الشىء اللى بيسموه ايناس الدغيدى ربنا يدغدغها ولا بلاش .. ربنا يهديهم ويهدينا جميعاً
نيجى للفرح هنلاقى الفيلم بيحكى عن حوالى عشر شخصيات تقريبا ومبينكرش ان فيه حاجات موش كويسة بس كمان لسه فيه ناس كويسة وصفات لن تختفى مننا كمصريين زى مثلا فى الفيلم ده هنلاقى :
- ست البيت الكبيرة اللى بتقول حرام يابنى وكده عيب واقفة كحائط صد لكل غلط وبتدعى ليل نهار لولادها الست دى موجودة فى كل بيت وربنا يخليها لمصر
- لسه فيه بنات رجالة اللى يقرب منها تاكله
- لسه فيه بنات بتحب وتحترم امهاتها وبتجرى على اخواتها اليتامى
- كمان فيه العلاقة الحميمة بين الاب والابن واحترام الابن لابوه لو عمل ايه
- فيه رجالة لسه عند كلمتهم وبيحافظو على بنات الناس ومبيخلوش بيهم
- الناس لسه بتخاف من كلام الناس وبيخافوا على سمعتهم وشرفهم
- فيه ناس لما نقولها كده عيب وحرام ممكن يسمعو ويغهمو وربنا يهديهم زى
- اه كنت هنسى ان فيه زوجة الابن وحبها لام زوجها ومعاملتها بالحسنى
.. طبعا كان فيه حاجات عكس كل ده ابسطها الفرح نفسه بس يلا عمار يامصر
